OFERTA DLA FIRM - LISTA KURSÓW

4 dni, liczba uczestników: min – 6, max - 12

Podczas kursu zaprezentowana zostanie metodyka analizy struktur tektonicznych powstających w kolejnych etapach fałdowania oraz powstawania uskoków, w skałach osadowych. Kursanci, na przykładzie pasma fałdowego Gór Świętokrzyskich i jego mezozoicznego obrzeżenia, zdobędą wiedzę na temat mechanizmu powstawania, wyglądu struktur tektonicznych oraz sposobów ich interpretacji. W programie zajęć zawarte są zagadnienia dotyczące fałdów związanych z uskokami, uskoków zrzutowych i przesuwczych, metod określenia względnego czasu powstawania poszczególnych struktur tektonicznych oraz użyteczności analizy strukturalnej przy poszukiwaniu surowców mineralnych oraz węglowodorów. Zajęcia będą miały charakter zajęć praktycznych, które rozpoczną się krótkim wprowadzeniem teoretycznym w formie wykładu, następnie będą kontynuowane w bezpośrednio w terenie a zakończą się wykonaniem projektu.

Zakres kursu:

1.  Geneza i nazewnictwo deformacji tektonicznych.
2.  Terminologia ekstensyjnych i kontrakcyjnych struktur tektonicznych.
3.  Metodyka określenia względnego czasu powstawania poszczególnych struktur tektonicznych.
4.  Rozpoznanie rozprzestrzenienia i etapów ewolucji tektonicznych pułapek węglowodorów.
5.  Ocena możliwości uszczelnienia złóż węglowodorów i/ lub migracji węglowodorów, oceny możliwości akumulacji rud metali.

4 dni, liczba uczestników: min – 6, max - 12

Celem kursu jest terenowa prezentacja najbardziej typowych profili i środowisk sedymentacji węglanowej oraz ich uzupełnienie obrazami mikroskopowymi. Ponieważ poszczególne odsłonięcia zazwyczaj ilustrują nie pojedyncze środowisko, ale sukcesję (np. przejście od płytkiej platformy do osadów jej stoku), kursanci będą mieli okazję poznać nie tylko spektrum środowisk ale również ich zmienność w czasie i przestrzeni. Skały węglanowe licznie występują w sukcesjach stratygraficznych Gór Świętokrzyskich od ordowiku po trzeciorzęd, a odsłonięcia naturalne i sztuczne umożliwiają prezentację cech prawie wszystkich środowisk, w których współcześnie powstają węglany. Zajęcia będą miały charakter zajęć praktycznych, które rozpoczną się krótkim wprowadzeniem teoretycznym w formie wykładu, następnie będą kontynuowane w bezpośrednio w terenie a zakończą się wykonaniem projektu.

Zakres kursu:

•  Lądowe osady stożków złożonych z klastów węglanowych: perm – kłm. Czerwona Góra;
•  Strefa wokółpływowa: dewon – kłm. Skały, kłm. Doły Opacie, kłm. Jaworznia, perm – Gałęzice;
•  Płytkie platformy węglanowe i ich progradacja: profile górnojurajskie Małogoszcza i góry Leśnej, mioceńskie osady detrytyczne okolic Szydłowa;
•  Budowle węglanowe i stok platformy węglanowej: dewoński profil Kadzielni i przekopu kolejowego Kowala oraz kłm. Śluchowice i kłm. Mogiłki;
•  Osady basenowe in situ oraz osady basenowe redeponowane: dewoński profil kłm. Kowala oraz dolnokarbońskie osady Gąłęzic;
•  Wapienne sekwencje skondensowane: ordowicki profil kłm. Mójcza, fameńska sukcesja Gałęzic i Kadzielni.

4 dni, liczba uczestników: min – 6, max - 12

Celem kursu jest terenowa prezentacja najbardziej typowych profili oraz ich uzupełnienie obrazami mikroskopowymi. Ponieważ poszczególne odsłonięcia ilustrują wybrane środowiska sedymentacji klastycznej lub ich sukcesję, np. przejście od sedymentacji przybrzeżnej do płytkomorskiej czy następstwo w cyklu transgresywno-regresywnym, kursanci zobaczą nie tylko spektrum środowisk sedymentacji klastycznej ale również ich zmienność w czasie i przestrzeni. Skały klastyczne licznie występują w sukcesjach stratygraficznych Gór Świętokrzyskich od kambru po trzeciorzęd, a odsłonięcia naturalne i sztuczne umożliwiają prezentację cech prawie wszystkich środowisk, w których współcześnie powstają klastyki. Zajęcia będą miały charakter zajęć praktycznych, które rozpoczną się krótkim wprowadzeniem teoretycznym w formie wykładu, następnie będą kontynuowane w bezpośrednio w terenie i w trakcie zajęć kameralnych z okazami na terenie ECEG.
Zakres kursu:
Środowiska sedymentacji lądowej:

1.  stożki aluwialne – perm, Czerwona Góra;
2.  rzeki roztokowe – dolna jura oraz trias – Łopuszno i kłm. Kopaniny; 
3.  pustynne – trias, kłm. Tumlin.

Środowiska sedymentacji morskiej:

1.  płytkomorskie/lądowe – dolna jura, kłm. Szydłowiec;
2.  płytkomorskie – kambr, kłm. Wiśniówka oraz perm (facja cechsztyn), kłm. Kajetanów;
3.  głębokomorskie – sylur oraz karbon (facja kulm), kmł. Ostrówka.

Środowiska sedymentacji północnej strefy zapadliska przedkarpackiego:

1.  sedymentacja w strefie brzegowej – utwory transgresywne dolnego badenu kłm. na Zajęczej Górze;
2.  zdarzenie ewaporatowe – utwory gipsowe Ponidzia, Chotel Czerwony, kmł. Borki, kras gipsowy w Skorocicach;
3.  sedymentacja płytkomorska – utwory regresywne górnego badenu/sarmatu, odsł. w rejonie Młynów.

4 dni, liczba uczestników: min – 6, max - 12

Uczestnicy kursu zdobędą podstawową wiedzę o środowiskach sedymentacji węglanowej, posiądą umiejętność klasyfikowania węglanów, interpretacji mikro- i makrostruktur w nich występujących, rozpoznawania skamieniałości w mikroobszarze obserwacji. Efektem końcowym będzie umiejętność określenia środowiska sedymentacji i konstrukcji schematów facjalnych na podstawie obserwacji mikroskopowych, co jest szczególnie istotne w przypadku badań prowadzonych na niewielkich próbach skalnych, uzyskanych metodami wiertniczymi. Zajęcia będą miały w 30% charakter wykładu, pozostałe 70% będą to praktyczne zajęcia mikroskopowe z użyciem płytek cienkich, polerowanych makrookazów i materiałów graficznych.
Zakres kursu:
Część wykładowa:

1.  współczesne środowiska sedymentacji węglanowej;
2.  schematy facjalne współczesnych i kopalnych platform węglanowych;
3.  facje środowisk przybrzeżnych i wokółpływowych;
4.  facje rafowe w historii geologiczne;
5.  węglany głębokowodne;
6.  procesy dolomityzacji.

Część praktyczna:

1.  rozpoznawanie skamieniałości i ziarn biogenicznych w płytkach cienkich;
2.  rozpoznawanie i klasyfikacja ziarn pochodzenia nieorganicznego;
3.  rozpoznawanie i interpretacja cementów;
4.  klasyfikacja wapieni i określanie środowiska ich sedymentacji;
5.  konstruowanie schematów facjalnych.

4 dni, liczba uczestników: min – 6, max - 12

Uczestnicy kursu zdobędą podstawową wiedzę o środowiskach sedymentacji klastycznej, posiądą umiejętność klasyfikowania skał klastycznych, interpretacji struktur sedymentacyjnych, opisywania cech teksturalnych oraz analizowania długości transportu czy wskazywania potencjalnych obszarów źródłowych materiału klastycznego. W interpretacjach geologicznych jedną z najistotniejszych umiejętności jest interpretacja środowisk sedymentacji w oparciu o zmienność teksturalną osadów oraz zapis struktur sedymentacyjnych. Interpretacja środowisk sedymentacji, klasyfikacja litostratygraficzna czy też analiza dróg migracji i własności zbiornikowych skał klastycznych bazuje na obserwacjach makroskopowych i mikroskopowych, składających się na kompleksową analizę sedymentologiczną. Efektem końcowym będzie umiejętność określenia środowiska sedymentacji i konstrukcji schematów facjalnych, analizowanie dogodnych dróg migracji obrębie systemu depozycyjnego oraz analizowanie własności zbiornikowych wynikających z cech pierwotnego środowiska sedymentacji. Zajęcia będą miały w 50% charakter wykładu, pozostałe 50% będą to praktyczne zajęcia mikroskopowe z użyciem płytek cienkich, polerowanych makrookazów i materiałów graficznych.
Zakres kursu:
Część wykładowa:

1.  Współczesne środowiska sedymentacji klastycznej.
2.  Dojrzałość teksturalna i petrograficzna skał klastycznych; analiza obszarów źródłowych.
3.  Struktury sedymentacyjne jako wskaźnik środowisk sedymentacji.
4.  Diageneza skał klastycznych.
5.  Drogi migracji oraz własności zbiornikowe w systemach depozycyjnych skał klastycznych.

Część praktyczna:

1.  Makroskopowe rozpoznawanie i opis skał klastycznych.
2.  Rozpoznawanie i opis struktur sedymentacyjnych, interpretacja środowisk sedymentacji i ich następstwa w zapisie kopalnym.
3.  Mikroskopowy opis cech teksturalnych skał klastycznych, analiza dojrzałości teksturalnej i petrograficznej; analiza obszarów źródłowych.
4.  Rozpoznawanie i interpretacja kontaktów międzyziarnowych, kompakcji, cementów.
5.  Zintegrowana interpretacja środowisk sedymentacji (uczestnicy w grupach 3-4 osobowych) otrzymują zestawy danych geologicznych (profile, litologia, struktury sedymentacyjne, dane teksturalne i petrograficzne), które analizują i interpretują pod kątem zmienności środowisk sedymentacji w czasie i przestrzeni.

3 dni, liczba uczestników: min – 10, max - 12

Uczestnicy kursu zdobędą podstawy teoretyczne zastosowania metody georadarowej (GPR) w badaniach geologicznych, a także umiejętności praktyczne posługiwania się aparaturą terenową oraz umiejętność  samodzielnego przetwarzania i interpretacji  uzyskanych w terenie wyników badań. Zajęcia będą miały charakter wykładu oraz warsztatów praktycznych – zarówno badań terenowych jak i zajęć w pracowni komputerowej.
Zakres kursu:
Część wykładowa:

1.  Podstawy teoretyczne i metodyczne badań georadarowych,
2.  Sprzęt do badań terenowych,
3.  Uwarunkowania stosowania metody: zasięg głębokościowy metody i jej rozdzielczość, zalety i ograniczenia, przykłady zastosowań.

Część praktyczna:

1.  Wykonanie pomiarów metodą georadarową w wybranym terenie,
2.  Przetwarzanie i interpretacja wyników uzyskanych w terenie – pracownia komputerowa.

3 dni, liczba uczestników: min – 10, max – 12

Uczestnicy kursu zdobędą podstawy teoretyczne zastosowania metody elektrooporowej w badaniach geologicznych, a także umiejętności praktyczne posługiwania się aparaturą terenową oraz umiejętność  samodzielnego przetwarzania i interpretacji uzyskanych w terenie wyników badań. Zajęcia będą miały charakter wykładu oraz warsztatów praktycznych – zarówno badań terenowych jak i zajęć w pracowni komputerowej.
Zakres kursu:
Część wykładowa:

1.  podstawy metody elektrooporowej (parametry elektryczne skał, metoda pionowych sondowań elektrooporowych, tomografia elektrooporowa),
2.  Sprzęt do badań terenowych,
3.  Uwarunkowania stosowania metody: zasięg głębokościowy metody i jej rozdzielczość, zalety i ograniczenia, przykłady zastosowań.

Część praktyczna:

1.  Wykonanie pomiarów metodą pionowych sondowań elektrooporowych,
2.  Wykonanie pomiarów metodą tomografii elektrooporowej,
3.  Przetwarzanie i interpretacja wyników uzyskanych w terenie – pracownia komputerowa.

3 dni, liczba uczestników: min – 10, max – 12

Uczestnicy kursu zdobędą podstawy teoretyczne zastosowania metody sejsmiki refrakcyjnej w badaniach geologicznych, a także umiejętności praktyczne posługiwania się aparaturą terenową oraz umiejętność  samodzielnego przetwarzania i interpretacji uzyskanych w terenie wyników badań. Zajęcia będą miały charakter wykładu oraz warsztatów praktycznych – zarówno badań terenowych jak i zajęć w pracowni komputerowej.
Zakres kursu:
Część wykładowa:

1.  Podstawy teoretyczne i metodyczne metody sejsmicznej (rodzaje fal sejsmicznych, prędkości fal sejsmicznych w skałach, prawa fizyczne opisujące fale sejsmiczne, sejsmika refleksyjna, sejsmika refrakcyjna, 
2.  Sprzęt do badań terenowych,
3.  Uwarunkowania stosowania metody: zasięg głębokościowy metody i jej rozdzielczość, zalety i ograniczenia, przykłady zastosowań.

Część praktyczna:

1.  Wykonanie pomiarów metodą sejsmiczną w wybranym terenie,
2.  Przetwarzanie i interpretacja wyników uzyskanych w terenie – pracownia komputerowa.